We rijden naar een ander gebiedje. Daar treffen we een watersnip aan in een weiland. Het is een hele uitdaging om hem, wegduikend achter graspollen, toch nog enigszins acceptabel op de foto te krijgen. Kramsvogels foerageren ook vandaag weer met grote groepen in de weilanden. Het lukt me om er eentje vast te leggen. En heel ver in een weiland zien we drie kleine zwanen liggen: twee volwassen dieren en een juveniel. De foto is jammer genoeg niet meer dan een bewijsplaatje...
's Morgens vroeg besluiten we naar 'mijn kiekje' te gaan kijken. Het is mistig, dus eigenlijk zijn de omstandigheden voor vogelfotografie niet ideaal: er is weinig licht en het zicht is beperkt. Omdat er ook rijp op de planten ligt, gaan we eerst proberen om daar wat mooie plaatjes van te schieten. Ik wist al dat dat niet makkelijk is (zeker niet als je het zonder statief probeert), maar het valt me echt tegen vandaag. Bijna alle foto's belanden dan ook in de prullenbak. Maar wat kan het mooie resultaten opleveren! Dan wordt het tijd om richting de plek van de blauwe kiekendief te gaan. Er is genoeg te zien: buizerds, grote zilverreigers, roodborsten, ganzen etc. Daarnaast, en dat vind ik nóg leuker, zitten er allemaal putters en enkele sijzen in de elzen. Prachtige vogels die ik niet heel vaak zie. Heel lang blijven we met de auto staan om ze zo mooi mogelijk op de foto te krijgen. Ook dat valt niet mee: ze zitten hoog in de boom en het wordt steeds donkerder en mistiger. Maar met onderstaande foto's ben ik, gezien de omstandigheden, best tevreden. Terwijl we bij de elzen staan zie ik ineens een roofvogel voorbij vliegen (afstand is niet eens groot!). Een buizerd? Dan zie ik de witte stuit: blauwe kiek! Ik had gehoopt op het mannetje, maar het is het vrouwtje. Ook gaaf natuurlijk. Helaas heb ik haar niet mooi op de foto kunnen zetten (mist), maar haar te zien jagen én een prooi zien vangen is natuurlijk ook mooi. Ook zien we nog twee prachtige reeën (in de mist) staan.
We rijden naar een ander gebiedje. Daar treffen we een watersnip aan in een weiland. Het is een hele uitdaging om hem, wegduikend achter graspollen, toch nog enigszins acceptabel op de foto te krijgen. Kramsvogels foerageren ook vandaag weer met grote groepen in de weilanden. Het lukt me om er eentje vast te leggen. En heel ver in een weiland zien we drie kleine zwanen liggen: twee volwassen dieren en een juveniel. De foto is jammer genoeg niet meer dan een bewijsplaatje... Ook vandaag is het net onder nul: wederom ideale omstandigheden voor ijshaar. IJshaar is een bijzonder en helaas vrij onbekend natuurfenomeen (zie ook dit bericht). Het is alleen onder de juiste omstandigheden te zien: bij een hoge luchtvochtigheid en een temperatuur tussen -4 en nul graden. Het zeldzame ijshaar komt alleen voor op dode takken van beuk (en eik), waarvan de schors nog maar kort geleden heeft losgelaten. Op het moment dat ik een klein takje met 'iets wits' erop zie, weet ik dat ik het gevonden heb. Wat gaaf! Het lijkt zoeken naar een speld in een hooiberg, maar uiteindelijk vinden we drie takjes met ijshaar (en dat binnen een uur). Het zijn nog niet de uitbundige 'baarden' die we op andere foto's hebben gezien, maar tevreden keren we huiswaarts. In het hout komen schimmels voor en bij de stofwisseling van deze schimmels komt onder andere water vrij dat door zeer kleine openingen in het hout (houtstralen) naar buiten wordt geperst. Het naar buiten geperste water bevriest tot een haarachtige structuur. Een hoge luchtvochtigheid is noodzakelijk zodat het naar buiten geperste water niet kan verdampen. Zolang de schimmels water blijven produceren en de klimatologische omstandigheden gunstig blijven, kan ijshaar aan blijven groeien. IJshaar is zeer teer en zal bij blootstelling aan zonlicht snel sublimeren en verdwijnen. Het is daarom 's morgens vroeg of alleen op schaduwrijke plaatsen te vinden [bron: Wikipedia].
Het is 5 graden onder nul als ik weg rij. Gelukkig had ik de auto binnen staan, want anders had ik moeten krabben. Dit levert dan wel weer erg mooie ijsbloemen op het raam van de schuur van mijn buren op. De paarse kleur is van de hyacint die achter het raam staat. Ik vond dit detail vrij lastig te fotograferen en ben er ook nog niet helemaal tevreden mee. Nog maar net onderweg zie ik een prachtige mannetjes fazant in het veld lopen. Dit vind ik net als de ijsvogel een on-Hollandse vogel. Wat een felle kleuren! Van nature komt de fazant niet voor in Europa. Zijn oorspronkelijke leefgebied is Azië. De Romeinen waardeerden de fazant om zijn vlees en zorgden ervoor dat de soort over grote delen van Europa werd verspreid. De fazant is gespecialiseerd in het vangen van insecten, hagedissen, soms muizen en zaden. In het water zwemmen zaagbekken, kuifeenden, knobbelzwanen en aalscholvers. Van geen van allen lukt het om mooie foto's te maken. Vreemd. Soms lukt alles, maar vandaag heb ik denk ik mijn dag niet. Nou ja, fotografisch gezien dan (of zou het de camera zijn die hapert vanwege de vrieskou?), want de natuur werkt goed mee. Zilverreigers, blauwe reigers, buizerds, wulpen, het kan niet op! Helaas verdwijnt de zon en ik besluit weer naar huis te gaan. Opeens zie ik iets vanuit mijn ooghoek: een ree! Ik rem meteen, ze komt recht op mij af. Ook zij stopt. Ze besluit toch door te rennen en gaat (helaas) áchter mijn auto langs. Gelukkig rent ze daarna zó dat ik haar tóch kan fotograferen. Door het weinige licht, was de sluitertijd aan de lage kant, maar in dit geval geeft dat ook de snelheid van haar bewegingen aan. 's Middags begint het toch weer op te klaren en ja... dan begint het weer te kriebelen. Dus ik stap weer in de auto en zie de grote zilverreiger weer staan (dezelfde?). Voorzichtig nader ik. Weer laat hij me redelijk dichtbij komen (voor reiger-begrippen, eigenlijk niet voor mijn lens). Ik zet de motor af en wacht. Hij gaat eerst wat staan poetsen, na mij eerst een poos nauwlettend te hebben geobserveerd (wie observeert nu wie?). Dan ziet hij kennelijk iets, want tot 2 keer toe haalt hij razendsnel uit naar iets in het weiland. Pas de derde keer heeft hij beet: een muis. Tja, en dan heb je ook wel eens jeuk.... Terwijl ik naar de zilverreiger kijk, zie ik ineens iets in mijn ooghoek bewegen. Er staat iets op de steile oever. Een roodborst? Roodborsttapuit? Nee, kan niet en het is groter. Pas als de vogel wegvliegt, zie ik het: een prachtige ijsvogel... wat gaaf (wel erg jammer dat ik geen foto heb kunnen maken)! De zilverreiger vliegt weg en ik rij weer door. In een weiland zitten tientallen goudplevieren. Door het zonlicht lijken ze ook net van goud! Weer komen er wolken aan en ik besluit huiswaarts te keren. In de berm ontdek ik een buizerd. Zou hij een prooi hebben? Ik minder vaart en parkeer de auto niet te dichtbij. Gelukkig blijft hij net lang genoeg zitten om deze foto (met tegenlicht) te maken.
|
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|